دلم ارزانی تو

دل بده تا به لبت، طعم غزل بنشانم

دلم ارزانی تو، کاش برآری جانم

عطر سیب دهنت، وسوسه‌ی آدم بود

موقع خنده بگو: سیب و بکُن ویرانم

همچو زنبورم و از شهد وجودت لبریز

کنج کندوی دلت کاش کنی پنهانم

بر سر شانه‌ات آرام‌ترین بی تابم

با دو چشمِ تر خود، خیس‌تر از بارانم

چشم تو حادثه انگیزترین شعرِ تَرم

تا ابد شعر تو را از دل و جان می خوانم