عشق مرا شاعر کرد

من مینویسم

و تو بی توجه به بغض نوشته هایم

آنها را می خوانی.

من شاعر نبودم،

دوری ،دلتنگی و عشق مرا شاعر کرد.

در دور ترین فاصله، روزها را شب می کنی و من هر ثانیه نبودنت را می شمارم.

پرناز پاییزی

ماه و ماهی

تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی
اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی

آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی

پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار
فیروزه و الماس به آفاق بپاشی

ای باد سبک سار مرا بگذر و بگذار
هشدار که آرامش ما را نخراشی

هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم
اندوه بزرگی ست چه باشی چه نباشی

علیرضا بدیع

ماه و ماهی

آرزوی محال

با تو بودن آرزویی تا ابد شاید محال
خوش به حال کسی که دلتنگ و بی تابش تویی!

شهراد میری

ماه من

تو ماه را دوست داری،
من ماه هاست که تو را

ای خوش غزل آواز من

ای دلم در بیرقت حکم سراب
دیده ام کز روی تو رفته برآب

شمع شب های بیداری من
ای صنم ای نوگل خندان من

نرگس طناز عطر آگین من
بلبل خوش خوان خوش آواز من

هستی ام در کوی تو منزل گزید
ای نگار ای خوش غزل آواز من

نسیم دانش