از گابریل گارسیا مارکِز پرسیدند : اگر بخواهی کتابی صد صفحه ای درباره ی اُمید بنویسی،
چه می نویسی؟
گفت:
99 صفحه را خالی می گذارم؛ صفحه ی آخر، سطر آخر،
می نویسم
یادت باشد دنیا گِرده
هر وقت احساس کردی به آخر رسیدی شاید در نقطه ی شروع باشی
زندگی ساختنی ست
نه ماندنی
بمان برای "ساختن"
نساز برای "ماندن"
منتظر نباش کسی برایت گل بیاورد
خاک را زیر و رو کن
بذر را بکار
از آن مراقبت کن
گل خواهد داد!
۱۲ آبان ۹۴ ، ۰۰:۰۰