نازنین

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت
پرده‌ی خلوت این غم‌کده بالا زد و رفت

کنج تنهایی ما را به خیالی خوش کرد
خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت

درد بی‌عشقی ما دید و دریغ‌اش آمد
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت

خرمن سوخته‌ی ما به چه کارش می‌خورد
که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت

رفت و از گریه‌ی توفانی‌ام اندیشه نکرد
چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت

بود آیا که ز دیوانه‌ی خود یاد کند
آن‌ که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت

سایه آن چشم سیه با تو چه می‌گفت که دوش
عقل فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت

هوشنگ ابتهاج

دوست داشتنی

آنقدر

دوست داشتنى هستى

که ایستاده هم

به دل مى نشینى

دوستتت دارم ، چرایش را نپرس

دوستتت دارم ، نمی دانم ، چرایش را نپرس

اتفاقی دل سپردم ماجرایش را نپرس

بارها باریده ام در کوچه های بی کسی

در هوای بودنت ، اما کجایش را نپرس

آسمانت را حریم صحن آغوشم بکن

چون به پرواز آمدم حال و هوایم را نپرس

زندگی طعم غزل از استکان حافظ است

فال من خوش نیست بی تو ، محتوایش را نپرس

همدرد مجنون

نِمِک رو زَخمونُوم مَرِز اَز غُصَه دِلخونُم مَکُن
اِی مِثلِ لِیلی دِل فَریب، هَمدَردِ مَجنونُوم مَکُن

...

مراقب من باش

نادیده ام میگیری.

مرا که عاشقانه میخواهمت.

مراقب من باش!

از من فقط تو مانده ای..!

تو را وقتِ نبودم، دوست دارم

تو را ای روح معصومانه ی عشق
میان  تار و پودم دوست دارم

تو را چون آیه های افرینش
به ذکر  هر  سجودم  دوست دارم

تو را  ای  آفتاب  فصل  پاییز
سراسر در وجودم  دوست  دارم

تو را همچون خیال  مشعلی داغ
به شبهای کبودم  دوست دارم

تو را در باور قلب ضعیفم
به سر حد حدودم دوست دارم

وجودت را برای شعر و آواز
 سرآغاز سرودم دوست دارم

اگر روزی شکستم لحظه لحظه
تو را وقت نبودم دوست دارم

هیچ ندیدی...هیچ

من نرگس مستانه شدم، هیچ ندیدی
من گیسوی بی شانه شدم، هیچ ندیدی

آهوی تو با ناز خرامید به صحرا
دنبال تو بی خانه شدم، هیچ ندیدی

تا زلف گشودی دل ما رفت به تاراج
گیسوی تو را شانه شدم، هیچ ندیدی

هر بار که جوشید دلم در تب عشقت
چون باده ی میخانه شدم، هیچ ندیدی

آغوش غزالت به غزل باز شد اما
تا سوی غزلخانه شدم، هیچ ندیدی

من غرق دو چشمت شده بودم که ببینی
با موج تو دیوانه شدم، هیچ ندیدی.

درد عشق

درد یعنی من کنارت باشم و تو دورتر
درد یعنی عاشقت باشم ولی تو دوست تر

درد یعنی منتظر باشی بگوید عاشقم
حکم صادر می شود لیکن تو را محجورتر

درد یعنی داغ عشق تو بسوزاند مرا
بی تفاوت بگذری تا که شوم من دودتر

درد یعنی التماسش را کنی عشقم بمان
بشنوی حسم به تو کم می شود هر روزتر

درد یعنی یار تو هر دم تو را طعنه زند
هستی هر روز نزد او از روز قبل مشکوک تر

درد یعنی تا که هست مستانه تر باشی ولی
تا که رفت عشقت، غمت در دل شود انبوه تر

درد را از هر طرف من خوانده ام تکرار شد
نیست اندر قلب من جز درد، غمی پُر سوز تر