اُمید

از گابریل گارسیا مارکِز پرسیدند : اگر بخواهی کتابی صد صفحه ای درباره ی اُمید بنویسی،

چه می نویسی؟

گفت:

99 صفحه را خالی می گذارم؛ صفحه ی آخر، سطر آخر،

می نویسم

یادت باشد دنیا گِرده

هر وقت احساس کردی به آخر رسیدی شاید در نقطه ی شروع باشی

زندگی ساختنی ست

نه ماندنی

بمان برای "ساختن"

نساز برای "ماندن"

منتظر نباش کسی برایت گل بیاورد

خاک را زیر و رو کن

بذر را بکار

از آن مراقبت کن

گل خواهد داد!