دوستتت دارم ، چرایش را نپرس

دوستتت دارم ، نمی دانم ، چرایش را نپرس

اتفاقی دل سپردم ماجرایش را نپرس

بارها باریده ام در کوچه های بی کسی

در هوای بودنت ، اما کجایش را نپرس

آسمانت را حریم صحن آغوشم بکن

چون به پرواز آمدم حال و هوایم را نپرس

زندگی طعم غزل از استکان حافظ است

فال من خوش نیست بی تو ، محتوایش را نپرس