من ندانستم دلم کی شد اسیر

تیر مژگانت دلم را خسته کرد
                      آتش چشمت مرا دلبسته کرد
آن نگاه پاک و چون دریای تو
                      این دل بشکسته را وابسته کرد
آن صفای خفته در چشمان تو
                       آتشی در جان این دلخسته کرد
رشته ای از مهر تو در دل فتاد
                             مرغ آزاد دلم پر بسته کرد
اختیاری من ندارم چون که او
                           دل برای مهر تو شایسته کرد
من ندانستم دلم کی شد اسیر
                 چون نگاهت دل خراب آهسته کرد
گر برانی از برت ما را چه باک
                     چرخ گردون این جفا پیوسته کرد

...