قلمت را بردار

قلمت را بردار،

بنویس

از دانه های انار،

از عشق، از بهار.

بنویس

از هر چه تو را آزُرده،

از هر چه طاقتت را بُرده،

بیا و بنشین،

قلمت را بردار.

یک فنجان عشق ریخته ام برایت،

دستم را رد مکن،

در این مِهر بی مِهر پاییز،

بهارِ من باش.