تندیس نگاهِ تو

" هیچ فصلی از کتاب های ریاضی نتوانست 'بی نهایت' را به من بفهماند!

تا اینکه، به فصل 'دوست داشتن' تو رسیدم. "

بگو به قلب عاشقم چرا برام شعر نمیگی

حالا که تندیس نگات برام شده ی تازگی

لحظه به لحظه چشاتو جلوی راهم میبینم

نگاه سبز عشق تو تا فرداها نمیچینم

میگم بمون که اسم تو برام ی جور رضایته

نگاه چشمای ترت برام ی جور سعادته

تو لحظه های بارونی که دنبال چشات میرم

آروم و بی صدا میخوام رنگ چشاتو ببینم

 

تو اتاقک چشات بگو چی پنهون میکنی

چرا صدای قلبمو ترانه بارون میکنی

 

ستاره های احساسو چرا گذاشتی تو دلم

یه آسمون الماسو چرا نداشتی بخرم

 

چرا با دست عاشقت برام ی جادو کشیدی

تو رویاهای من چرا عکس ی آهو کشیدی

 

تحمل اشکای تو، تو چشمای اقاقیا

تو قاب سبز خاطره تو سینه های عاشقا

 

محاله باور بکنی که غوغا میکنه بپا

حتی برای لحظه ای تو سینم ی صدا

 

روی نگاه عاشقت کی خط بارون کشیده

تو عبور قاصدکا لیلی و مجنون کشیده

 

تو آسمون احساسم، عشقتو باور میکنم

میگن تا آبی چشات بهت حسادت میکنم

 

تو لحظه های بودنت به دستات عادت میکنم

اگه که دور بشی ازم چشماتو غارت میکنم

 

نخواسته بودم که نگات ی لحظه بی قرار باشه

تو جاده های عاشقی به دنبال شکار باشه

 

یا تو مسیر جاده ها با سکوت پنجره ها

ی عشق سرد و بی صدا بشه ی جوری بی وفا

 

نگاه ناز عاشقت نخواستم آرزوم باشه

شراره ناز نگات اسیر این و اون باشه