به همین سادگی

دل دیگر در جای خود نیست،

به همین سادگی!

حسین منزوی

درس عشق

من در کلاس درسِ عشق تو همیشه مردودم،

کمی به من "عاشقانِگی" بیاموز.

نقاش نیستم ولی..

نقاش نیستم من ولی، ناز نگاهت می کِشم
عکس تو را بر لوح دل، برجسته پنهان می کِشم

در این اثر من تو را، چون آسمان آبی وصاف
جای آن شمس و قمر، برق  نگاهت می کِشم

رنگ چشمان سیاهت، را به رنگ عاشقی
روی زیبایت سفید، هم شکل  پاکان می کِشم

می رسد نوبت به پیشانی، چه کار مشکلی
بخت و اقبالت بلند، چون قله ها، آن می کِشم

ابروانت را کمانی، تیز و بران همچو  تیغ
قد و قامت همچو سرو، به چه غزلخوان می کِشم

مهربانیت چو طوفان، چون گرفت آرامشم
عشق تو ای نازنین، غران غران می کِشم

هرچه خوبی هست ،در دنیا زمین تا آسمان
هر چه بادا باد این بار، من تو را آن می کِشم

جواد الماسی

برای تو می نویسم

برای تو می نویسم؛

سهم من که نیستی،

سهم قصه من بمان،

سهم فکر من،

سهم عاشقانه های من،

سهم خواب دستهای من بمان؛

از خیال من مرو؛

سهم من که نیستی، سهم من که نمی شوی،

سهم دفترم،

سهم واژه های من،

سهم سطرهای خسته ام بمان.

ناشناس

یادگاری

هر چند که نیستی،

هر چند تو را نمی بینم،

هر چند تو را نمی شنوم،

لیک،

روشن تر از هر چشمی و عمیق تر از هر گوشی تو را حس می کنم.

چونان نسیمی هستی که دیده نمی شوی،

بی صدا می آیی،

آرام نوازشم می کنی،

و

می روی..

در این میان من می مانم و دلتنگیِ تو،

که تنها یادگاری توست.

بی تابانه

چه بی تابانه می خواهمت..!

شاملو

کاش می شد حرفهایم را بخوانی

می شود ماهم تو باشی تا که تصویرت کنم؟
میشود عاشق شوم هر لحظه تقدیست کنم؟

می شود در آسمان من بمانی تا سحر
شب ز تو روشن شود در شعر شاه بیتت کنم؟

می شود در ظلمت  دنیا چراغ ما شوی
تا تو را هر شب ببیینم تا چراغانت کنم؟

می شود اینجا دمی را پرتو افشانی کنی
تا تماشایت کنم دل را پریشانت کنم؟

کاش می شد حرفهایم را بخوانی عشق من
می شود مثل گلی هر روز تفسیرت کنم؟

مردمان این حوالی  اهل تاریکی شدند
می شود ای ماه من هر لحظه تقدیست کنم؟

ناشناس

فریاد دلتنگی

ز دوری تو،

قلمم به فریاد آمده؛

کاش می نوشتی ام،

کاش می نوشتی ام..

گاهگاهی که دلم می گیرد

گاهگاهی که دلم می گیرد،

پیش خودم می گویم،

آن که جانم را سوخت،

یاد می آرد از این بنده هنوز؟

حمید مصدق

بهار من

بهار من کجایی ؟
کجا عطر خود را پراکنده‌ای ؟
کجا گام برمی‌داری
و در کدام آسمان سرت را بلند می‌کنی
تا دلت را بگشایی ؟
آه ای گل نخستین بهار من
کجا رفته‌ای ؟
آیا هرگز به سوی من باز می‌گردی ؟
و آیا نفس‌های بی‌قرار ما بار دیگر
تا آسمان بالا خواهد رفت ؟
آه ای بهار
بهار من
بگو آخر کجایی ؟

جبران خلیل جبران